Teufelsloch Altenahr © DeWandelaar.NL
Over DeWandelaar
Mijn schrijversnaam is DeWandelaar. In de echte wereld ben ik een Nieuw-Zeelander van Duitse afkomst die in Nederland woont. Ik heb altijd genoten van het buitenleven, en in de afgelopen jaren ben ik begonnen met solo langeafstandswandelingen in Duitsland.
Introductie
Ik wandel al sinds ik me kan herinneren, hoewel ik in de vroege dagen waarschijnlijk een passagier was in de jaren ’50 canvas rugzak met extern frame en leren riemen die je op de foto ziet. De afbeelding is genomen in de vroege jaren ’80 op de top van Hirakimata of Mount Hobson, de hoogste piek op Great Barrier Island, dat aan de ingang van de Hauraki Golf en Auckland ligt.
Het was een andere tijd. We zeilden daarheen in een Kauri kustschow vanaf de kade waar de Greenpeace Rainbow Warrior net was gebombardeerd, droegen onze spullen in legeroverschot plunjezakken beschilderd met anti-nucleaire ‘ban the bomb’ vredessymbolen, de wegen waren van grind, we kookten water uit beekjes en maakten ‘Billy Tea’, er was één telefoon en winkel mijlenver in Port Fitzroy, en vliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog, de Grumman Goose watervliegtuigen, bedienden nog steeds het eiland. Ik heb die hoed nog steeds, nu verbleekt en ondraagbaar, maar ik neem hem nog steeds mee op mijn reizen. Het is een traditie geworden die mij verbindt met een andere Heimat.
Ik heb vele paden bewandeld en bergen en vulkanen in Nieuw-Zeeland beklommen voordat het toeval of zemblanity me naar Nederland leidde. Hoewel ik veel langeafstandswandelpaden of treinstation-naar-treinstation dagwandelingen in Nederland heb gemaakt, verlang ik vaak naar de wildernis, weg van de bezienswaardigheden en geluiden van de beschaving, en om op de gelegenheidspromenades te staan die een uitzicht in de verte bieden. Dus, in 2022, toen mijn kinderen oud genoeg begonnen te worden om voor zichzelf te zorgen, besloot ik te beginnen met dwalen over Duitse paden, te beginnen met de Rothaarsteig, gevolgd door de AhrSteig en Harzer Hexen Stieg in 2023.
Duitse langeafstandswandelpaden zijn waar ik het dichtst bij een Heimatgefühl kom, een plek waar ik kan herkalibreren van deze snelbewegende, consumerende wereld waarmee ik me niet identificeer. Er is zoveel veranderd sinds de dagen van deze foto, en niet altijd ten goede, dat ik denk dat het tijd is om op mijn eigen manier iets te doen.
Duitse Langeafstandswandelpaden
Ik waardeer de natuur, landschappen en rijke geschiedenis van Duitsland, en geniet van een gevoel van gemakkelijke vertrouwdheid terwijl ik langs de paden dwaal. Het zien van heuvels en bergen en het genieten van de uitzichten maakt een welkome verandering van de laaglanden van Nederland.
De tijd die ik heb om te wandelen is beperkt tot tussen vijf en acht dagen, een paar keer per jaar. Dit omvat een dag reizen naar en van het pad met de trein. Met de moeilijkheidsgraad van het pad in gedachten, beheer ik meestal 30-50km per dag, dus de paden die ik overweeg zijn meestal tussen de 100 en 300km lang.
Afhankelijk van de tijd van aankomst, kan ik direct beginnen of in een accommodatie verblijven. Zeker aan het einde verblijf ik in een hotel of hostel. Ik geniet van de ‘luxe’ om moderne gemakken zoals elektriciteit en een bed te herontdekken, en natuurlijk, warm water om goed te wassen of te weken voordat ik de trein terug pak. Natuurlijk zou ik graag meer tijd daarbuiten doorbrengen, en ook enkele langere proberen wanneer mijn thuissituatie dat toelaat. Mijn ‘droom’ is om op een dag terug te keren naar Nieuw-Zeeland en de 3000km Te Araroa trail te wandelen.
Solo Doorwandelen
Ik heb altijd genoten van alleen reizen, vooral wanneer ik wil opgaan in meeslepende of herstellende momenten in de natuur. Wandelen is niet anders, en ik houd van de vrijheid om te doen wat ik wil, in mijn eigen tempo, plannen te wijzigen naargelang de omstandigheden zich voordoen, en me geen zorgen te hoeven maken over iemand anders dan mezelf. Het geeft me ook veel tijd om na te denken.
Solo langeafstandswandelen betekent dat ik een pad alleen bewandel, van start tot finish, en alles wat ik nodig heb met me meedraag, inclusief voedsel, onderdak en wateruitrusting. De meeste van mijn wandelingen zijn kort genoeg zodat ik niet hoef te bevoorraden, dus van begin tot eind ben ik zelfvoorzienend. Onderweg kampeer ik bijna altijd in een tent of bivak en overnacht ik in hutten of Schutzhütten, en probeer ik zo veel mogelijk de beschaving te vermijden.
Doorwandel Uitrusting
Een deel van het plezier in doorwandelen is het plannen wat mee te nemen en dit te balanceren met het gewicht dat gedragen moet worden. Gelukkig is wandeluitrusting door de jaren heen lichter geworden, een zegen naarmate ik ouder word, vooral voor verouderende knieën. Mijn wandeluitrusting bevat nog steeds spullen die ik in de jaren ’90 gebruikte toen ik vanuit Nieuw-Zeeland reisde, maar in recente jaren heb ik sommige uitrusting geüpgraded om mijn basisgewicht te verlagen. Voedsel en calorieën zijn ook een belangrijke overweging, en waterbeheer kan kritisch zijn.
Mijn jongere zus in Nieuw-Zeeland geniet ook nog steeds van wandelen en ‘het ruige’ (roughing it). We delen onze vaak hilarische schadenfreude wandelverhalen van tegenovergestelde kanten van de wereld. De discussies omvatten ook de serieuzere aspecten van hoe we onze reizen comfortabeler en succesvoller kunnen maken op onze voortschrijdende leeftijd, en vanaf 2024 hoop ik een sectie op de website te ontwikkelen gewijd aan het onderwerp uitrusting en mijn ervaringen ermee.
De Geschiedenis van ‘DeWandelaar’
Mijn gebruik van het woord ‘DeWandelaar’ komt van het Engelse woord ‘Wanderer’ dat kan vertaald kunnen worden als ‘zwerver’ of ‘doler’. In Nieuw-Zeeland noemen we zulke wandelaars een ‘Tramper’, die gaat ‘tramping’, maar het is een positief beeld en tijdverdrijf, in tegenstelling tot de Amerikaanse ‘tramp’.
In 2001, na een tijdje in het buitenland, bracht ik enkele maanden door met rondreizen in Nieuw-Zeeland en bleef ik het verhaal tegenkomen van Alfred Hamish Reed, een auteur en originele langeafstandswandelaar bekend als ‘The Happy Wanderer’. Hij liep wat nu ongeveer het 3000km lange Te Araroa-pad is in 1960, op 85-jarige leeftijd, met zijn uitrusting in een swag (een opgebonden stuk doek, een wandelaar zoals dit werd bekend als een ‘swagman’, zoals in het Australische liedje uit 1895, ‘Waltzing Matilda’). Reed bleef tot in zijn 90er jaren wandelen, en ik hield van die geest en vrijheid. Een silhouet van een foto van hem op die wandeling, zwaaiend naar de fotograaf, is wat ik als logo gebruik.
Ik stuitte opnieuw op zijn herinnering toen ik het boek ‘New Zealand in the Twentieth Century’ van Paul Moon las. In dat boek schrijft hij, ‘Reeds Nieuw-Zeeland was ook een zacht, harmonieus, ongestoord Arcadisch land dat al snel uit het zicht verdween… Hij legde de laatste momenten vast van een onschuldiger – of in ieder geval meer tevreden en minder cynische – natie’. Die passage bleef bij mij hangen, vooral het idee van cynisme. Ik had gezien hoe delen van Nieuw-Zeeland verdwenen omdat ze werden opgeslokt door globalisering en neoliberale waarden in de jaren 80, maar ik herinnerde me ook de periode waarin materialisme nog geen wortel had geschoten en daarmee een alomtegenwoordige existentiële ontevredenheid.
Ik registreerde het domein dewandelaar.nl in 2012, niet helemaal zeker wat ik ermee zou doen. In 2013 begon ik een Nieuw-Zeelandse wijnwinkel met een andere Kiwi in Amsterdam, en we gebruikten de naam DeWandelaar en logo. Ik droeg die zaak over aan een andere eigenaar in 2015, maar behield de naam. Enige tijd later registreerde ik de domeinen dewandelaar.org en derwanderer.de voordat ik besloot ze te gebruiken voor een langeafstandswandelsite in 2023/24.
Natuurbehoud & Milieu
Opgegroeid naast en vaak in de Nieuw-Zeelandse bossen gaf me een affiniteit voor natuurbehoud. De jaren 70 en 80 waren een tijd van intense campagnes en protesten over een reeks sociale en milieukwesties in Nieuw-Zeeland, en ik denk dat de ethos van dat tijdperk diep in mijn persoonlijkheid is ingebed. Ik was betrokken bij Greenpeace en Friends of the Earth destijds, vrijwilligde bij het Department of Conservation, en blijf lid van de New Zealand Forest and Bird Society en ondersteun Vogelbescherming en Natuurmonumenten in Nederland.
Ik houd mijn persoonlijke activiteiten en die gerelateerd aan DeWandelaar zo milieubewust en duurzaam mogelijk, en kijk altijd naar manieren om te verbeteren. Deze website is bijvoorbeeld zo gebouwd dat de impact op het milieu geminimaliseerd wordt. Ik probeer de pagina’s zo licht mogelijk te houden en streef naar een hoge Pagespeed-score. Ook verwijder ik regelmatig digitale ‘afval’ die niet meer nodig is. Dit omvat oude berichten op sociale media die zich kunnen ophopen in datacenters en energie vereisen om te bewaren.
Website, Data & Sociale Media
Alles wat je hier ziet, is gemaakt door één persoon, DeWandelaar. Waar ik inhoud van derden heb gebruikt, doe ik mijn uiterste best om de bron te refereren en toe te schrijven.
Ik ontwikkel deze website in de winter en breng de andere seizoenen buiten door, alleen bijwerkend met nieuwe inhoud of kleine updates. Soms maak ik fouten, ervaar ik onderbrekingen die vertragingen veroorzaken, en af en toe wordt inhoud verouderd. Neem alsjeblieft contact met me op als er iets gecorrigeerd moet worden.
Mijn wandeldata zullen waarschijnlijk verschillen van gegevens getoond op andere bronnen. In 2024, zou ik kunnen schrijven over hoe ik mijn wandeldata ontwikkel, en waarom ik dat doe, maar mijn doel is om het zo nauwkeurig mogelijk te maken en consistent over alle paden die ik hier presenteer.
Ik ben geen regelmatige gebruiker van sociale media, dus er kunnen lange perioden van stilte zijn op de DeWandelaar.NL Facebook-pagina. Ik probeer het bij te werken met website-nieuws en controleer het periodiek; echter, het contactformulier is de beste manier om in contact te komen.